BAYARD
| Όνομα : | ΜΠΑΓΙΑΡΝΤ |
| Τύπος πλοίου : | Ρυμουλκό |
| Όνομα στο LRS : | BAYARD |
| Νηολόγιο : | Βραΐλα 104 |
| Προηγούμενα ονόματα : | 1902 STYRBJÖRN 1903 SALTVIK I 1911 KHORLINETZ 1915 T 59 1916 T 66 1916 T 266 1917 T 366 1920 STANDARD 1923 SAADET 1926 BAYARD |
| Μετέπειτα ονόματα : | 1942 W 47 |
| Πρώτη σημαία : | Σουηδία |
| Ιδιοκτήτης : | 1902 Jönköpings Mekaniska Werkstads AB (Manag. J.G. Sandvall), Jönköping, Σουηδία 1903 Saltviks Trävaru AB, Hudiksvall, Σουηδία 1903 Rederi AB Saltvik (H. Calissendorff), Saltvik, Σουηδία 1911 S.B. Falz-Fein, Khorly (Ουκρανία), Ρωσία 1914 Αυτοκρατορικό Ρωσικό Ναυτικό 1917 Σοβιετική Ένωση 1918 Αυτοκρατορικό Γερμανικό Ναυτικό 1919 Λευκός Στρατός, Ρωσία 1920 M. Cunningham, Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία 1923 Abram Asseo, Istanbul, Τουρκία 1924 Mehmet Murat Bey, Istanbul, Τουρκία 1926 B. Presente, Γκαλάτς, Ρουμανία 1933 Artemis Bunea (Βιολάτου) και Adrian Gattorno, Βραΐλα, Ρουμανία 1941 Γερμανικό Ράιχ |
| Ναυπηγείο : | Jönköpings Mekaniska Werkstads AB, Jönköping, Σουηδία |
| Αριθμός κατασκευής : | 30 |
| Χρονολογία κατασκευής : | 1902 |
| Μέγεθος (ΚΟΧ) : | 137 |
| Μέγεθος (ΚΚΧ) : | 41 |
| Μήκος (μ.) : | 25,6 |
| Πλάτος (μ.) : | 5,8 |
| Βάθος (μ.) : | 2,7 |
| Πλήρωμα : | 6 |
| Πρόωση : | Ατμομηχανή/2 κύλινδροι/Jönköpings Mekaniska Werkstads AB, Jönköping, Σουηδία |
| Ισχύς : | 32 NHP |
| Προπέλα : | 1 |
| Ταχύτητα (κομβ.) : | 10 |
1902 κατασκευάστηκε από το ναυπηγείο Jönköpings Mekaniska Werkstads AB (Manag. J.G. Sandvall), Jönköping, Σουηδία, ως το ρυμουλκό STYRBJÖRN.
15.01.1903 αγοράστηκε από την εταιρεία Saltviks Trävaru AB, Hudiksvall, Σουηδία, και μετονομάστηκε σε SALTVIK I. Τον ίδιο χρόνο πουλήθηκε στην Rederi AB Saltvik (H. Calissendorff), Saltvik, Σουηδία. [E]
31.07.1911 πουλήθηκε στην κυρία S.B. Falz-Fein, Khorly (Ουκρανία), Ρωσία, και μετονομάστηκε σε KHORLINETZ. Ταυτόχρονα καταχωρήθηκε στο νηολόγιο του Khorly με τον αριθμό 7.
00.11.1914 επιτάχθηκε από το ρωσικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό και μετατράπηκε σε ναρκαλιευτικό, με σκοπό να ενταχθεί στον στόλο της Μαύρης Θάλασσας.
1915 εντάχθηκε στο ρωσικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό με τον κωδικό T 59 ("Τ" είναι η ρωσική σύντμηση για το Tralshik = Ναρκαλιευτικό).
1916 αλλαγή κωδικού σε T 66 και από την 10.11.1916 σε T 266.
1917 αλλαγή κωδικού σε T 366.
16.12.1917 ιδιοκτησία του Σοβιετικού Στρατού.
01.05.1918 καταλήφθηκε από το γερμανικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό στην Σεβαστούπολη (Κριμαία), Ρωσία.
00.11.1918 υπό βρετανογαλλικό έλεγχο.
1919 παραδόθηκε στον στρατό των Λευκών (αντισοβιετικό).
14.11.1920 με τον στόλο του ναυάρχου των Λευκών Wrangel, κατέπλευσε μετά την κατάρρευση του μετώπου από την Κριμαία στην Istanbul, Τουρκία.
1920 αγοράστηκε από τον M. Cunningham, Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία, και μετονομάστηκε σε STANDARD παραμένοντας στην Τουρκία.
1923 πουλήθηκε στον Abram Asseo, Istanbul, Τουρκία, και μετονομάστηκε σε SAADET. [E]
1924 αγοράστηκε από τον Mehmet Murat Bey, Istanbul, Τουρκία. [E]
1926 πουλήθηκε στον B. Presente, Γκαλάτς, Ρουμανία, και μετονομάσθηκε σε BAYARD. Το πλοίο ταξίδευε υπό ρουμανική σημαία.
1933 αγοράσθηκε από την κυρία Άρτεμη Μπούνεα (Βιολάτου) και τον Adrian Gattorno, Βραΐλα, Ρουμανία. Ποσοστά ιδιοκτησίας: Άρτεμης Μπούνεα 60% και Adrian Gattorno 40%. Το πλοίο ταξίδευε ως ρυμουλκό και παγοθραυστικό στον Κάτω Δούναβη υπό ελληνική σημαία. Ως μη αναφερόμενος ιδιοκτήτης του πλοίου φέρεται ο εφοπλιστής Παναγής Βιολάτος, ο οποίος ήταν πιθανώς ο σύζυγος της κυρίας Άρτεμης Μπούνεα (Βιολάτου). [C][D]
00.08.1940 ενοικιάσθηκε από την βρετανική εταιρεία Goeland Transport & Trading Co. Ltd., Λονδίνο. Λόγω φόβου αναγκαστικής εθνικοποίησης από την ρουμανική κυβέρνηση, στάλθηκε το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου στην Istanbul. Ήταν το μοναδικό πλοίο του στόλου του εφοπλιστή Παναγή Βιολάτου, το οποίο διέφυγε την εθνικοποίηση που κήρυξε η ρουμανική κυβέρνηση στο τέλος του χρόνου. [C][D]
00.03.1941 απέπλευσε από την Istanbul, Τουρκία, και κατέπλευσε στην Θεσσαλονίκη, Ελλάδα.
19.03.1941 επιτάχθηκε στην Θεσσαλονίκη από την ελληνική κυβέρνηση (διεύθυνση Δ.Θ.Μ./Γ΄)*. [A]
26.04.1941 δέχτηκε επίθεση κοντά στις νησίδες Τσελεβίνια (πλησίον του Πόρου), νομός Τροιζηνίας, Πελοπόννησος, από αεροσκάφη της γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας (Luftwaffe) με αποτέλεσμα να προκληθούν βλάβες. Αργότερα χαρακτηρίσθηκε ως λεία πολέμου από τον γερμανικό στρατό κατοχής, ρυμουλκήθηκε στον Πειραιά και επισκευάστηκε.
31.03.1942 πέρα από το όνομά του, το οποίο παρέμεινε BAYARD, έλαβε επιπλέον τον κωδικό W 47 και τέθηκε σε υπηρεσία για τον γερμανικό στρατό κατοχής στην Σαλαμίνα. [F]
04.08.1942 μετατέθηκε από την Σαλαμίνα στην Θεσσαλονίκη. [F]
08.01.1943, στις 15:30 περίπου, κατά την διεξαγωγή πλου από τα Μουδανιά προς την Θεσσαλονίκη, συναντήθηκε με το αλιευτικό ADOLF. Ήταν η τελευταία φορά που κάποιος είδε το BAYARD. Το ίδιο χρονικό διάστημα έγινε εμφανής, από το παρατηρητήριο του γερμανικού παράκτιου πυροβολείου, μια ανατίναξη, με έντονη έκλαμψη, προς την κατεύθυνση του εντοπισμένου βρετανικού θαλάσσιου ναρκοπεδίου. Η χρονική στιγμή συνάδει με μια πιθανή θέση του BAYARD, σε περίπτωση που αυτό ακολουθούσε λανθασμένη πορεία. Δεν εντοπίσθηκαν όμως υπολείμματα ναυαγίου τα οποία θα ήταν σε θέση να φανερώσουν την βύθιση του πλοίου. Το πλήρωμα ήταν έμπειρο και η διαδρομή του ήταν γνωστή. Στο πλοίο επέβαιναν ο κυβερνήτης του Bootsmann Heinz Gräfe και έξι άτομα του ελληνικού πληρώματος. [G][B]
Πιθανώς το πλοίο δεν ανελκύστηκε μεταπολεμικά.
*) Ως ιδιοκτήτης αναφέρεται στον Μελισσηνό κάποιος Ζότοφ [A]. Ο Ντούνης αναφέρει ως ιδιοκτήτη τον Βύρωνα Τσιγαρισιάνο [B]. Στο LRS το πλοίο συνέχισε να εμφανίζεται ως ιδιοκτησία της κυρίας Άρτεμης Μπούνεα (Βιολάτου) και του Adrian Gattorno, Βραΐλα, Ρουμανία.
15.01.1903 αγοράστηκε από την εταιρεία Saltviks Trävaru AB, Hudiksvall, Σουηδία, και μετονομάστηκε σε SALTVIK I. Τον ίδιο χρόνο πουλήθηκε στην Rederi AB Saltvik (H. Calissendorff), Saltvik, Σουηδία. [E]
31.07.1911 πουλήθηκε στην κυρία S.B. Falz-Fein, Khorly (Ουκρανία), Ρωσία, και μετονομάστηκε σε KHORLINETZ. Ταυτόχρονα καταχωρήθηκε στο νηολόγιο του Khorly με τον αριθμό 7.
00.11.1914 επιτάχθηκε από το ρωσικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό και μετατράπηκε σε ναρκαλιευτικό, με σκοπό να ενταχθεί στον στόλο της Μαύρης Θάλασσας.
1915 εντάχθηκε στο ρωσικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό με τον κωδικό T 59 ("Τ" είναι η ρωσική σύντμηση για το Tralshik = Ναρκαλιευτικό).
1916 αλλαγή κωδικού σε T 66 και από την 10.11.1916 σε T 266.
1917 αλλαγή κωδικού σε T 366.
16.12.1917 ιδιοκτησία του Σοβιετικού Στρατού.
01.05.1918 καταλήφθηκε από το γερμανικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό στην Σεβαστούπολη (Κριμαία), Ρωσία.
00.11.1918 υπό βρετανογαλλικό έλεγχο.
1919 παραδόθηκε στον στρατό των Λευκών (αντισοβιετικό).
14.11.1920 με τον στόλο του ναυάρχου των Λευκών Wrangel, κατέπλευσε μετά την κατάρρευση του μετώπου από την Κριμαία στην Istanbul, Τουρκία.
1920 αγοράστηκε από τον M. Cunningham, Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία, και μετονομάστηκε σε STANDARD παραμένοντας στην Τουρκία.
1923 πουλήθηκε στον Abram Asseo, Istanbul, Τουρκία, και μετονομάστηκε σε SAADET. [E]
1924 αγοράστηκε από τον Mehmet Murat Bey, Istanbul, Τουρκία. [E]
1926 πουλήθηκε στον B. Presente, Γκαλάτς, Ρουμανία, και μετονομάσθηκε σε BAYARD. Το πλοίο ταξίδευε υπό ρουμανική σημαία.
1933 αγοράσθηκε από την κυρία Άρτεμη Μπούνεα (Βιολάτου) και τον Adrian Gattorno, Βραΐλα, Ρουμανία. Ποσοστά ιδιοκτησίας: Άρτεμης Μπούνεα 60% και Adrian Gattorno 40%. Το πλοίο ταξίδευε ως ρυμουλκό και παγοθραυστικό στον Κάτω Δούναβη υπό ελληνική σημαία. Ως μη αναφερόμενος ιδιοκτήτης του πλοίου φέρεται ο εφοπλιστής Παναγής Βιολάτος, ο οποίος ήταν πιθανώς ο σύζυγος της κυρίας Άρτεμης Μπούνεα (Βιολάτου). [C][D]
00.08.1940 ενοικιάσθηκε από την βρετανική εταιρεία Goeland Transport & Trading Co. Ltd., Λονδίνο. Λόγω φόβου αναγκαστικής εθνικοποίησης από την ρουμανική κυβέρνηση, στάλθηκε το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου στην Istanbul. Ήταν το μοναδικό πλοίο του στόλου του εφοπλιστή Παναγή Βιολάτου, το οποίο διέφυγε την εθνικοποίηση που κήρυξε η ρουμανική κυβέρνηση στο τέλος του χρόνου. [C][D]
00.03.1941 απέπλευσε από την Istanbul, Τουρκία, και κατέπλευσε στην Θεσσαλονίκη, Ελλάδα.
19.03.1941 επιτάχθηκε στην Θεσσαλονίκη από την ελληνική κυβέρνηση (διεύθυνση Δ.Θ.Μ./Γ΄)*. [A]
26.04.1941 δέχτηκε επίθεση κοντά στις νησίδες Τσελεβίνια (πλησίον του Πόρου), νομός Τροιζηνίας, Πελοπόννησος, από αεροσκάφη της γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας (Luftwaffe) με αποτέλεσμα να προκληθούν βλάβες. Αργότερα χαρακτηρίσθηκε ως λεία πολέμου από τον γερμανικό στρατό κατοχής, ρυμουλκήθηκε στον Πειραιά και επισκευάστηκε.
31.03.1942 πέρα από το όνομά του, το οποίο παρέμεινε BAYARD, έλαβε επιπλέον τον κωδικό W 47 και τέθηκε σε υπηρεσία για τον γερμανικό στρατό κατοχής στην Σαλαμίνα. [F]
04.08.1942 μετατέθηκε από την Σαλαμίνα στην Θεσσαλονίκη. [F]
08.01.1943, στις 15:30 περίπου, κατά την διεξαγωγή πλου από τα Μουδανιά προς την Θεσσαλονίκη, συναντήθηκε με το αλιευτικό ADOLF. Ήταν η τελευταία φορά που κάποιος είδε το BAYARD. Το ίδιο χρονικό διάστημα έγινε εμφανής, από το παρατηρητήριο του γερμανικού παράκτιου πυροβολείου, μια ανατίναξη, με έντονη έκλαμψη, προς την κατεύθυνση του εντοπισμένου βρετανικού θαλάσσιου ναρκοπεδίου. Η χρονική στιγμή συνάδει με μια πιθανή θέση του BAYARD, σε περίπτωση που αυτό ακολουθούσε λανθασμένη πορεία. Δεν εντοπίσθηκαν όμως υπολείμματα ναυαγίου τα οποία θα ήταν σε θέση να φανερώσουν την βύθιση του πλοίου. Το πλήρωμα ήταν έμπειρο και η διαδρομή του ήταν γνωστή. Στο πλοίο επέβαιναν ο κυβερνήτης του Bootsmann Heinz Gräfe και έξι άτομα του ελληνικού πληρώματος. [G][B]
Πιθανώς το πλοίο δεν ανελκύστηκε μεταπολεμικά.
*) Ως ιδιοκτήτης αναφέρεται στον Μελισσηνό κάποιος Ζότοφ [A]. Ο Ντούνης αναφέρει ως ιδιοκτήτη τον Βύρωνα Τσιγαρισιάνο [B]. Στο LRS το πλοίο συνέχισε να εμφανίζεται ως ιδιοκτησία της κυρίας Άρτεμης Μπούνεα (Βιολάτου) και του Adrian Gattorno, Βραΐλα, Ρουμανία.
| Ημερομηνία απώλειας : | 26.04.1941 |
| Τόπος απώλειας : | Τσελεβίνια, Τροιζηνία, Πελοπόννησος, Ελλάδα [E] |
| Τρόπος απώλειας : | Αεροπορική επίθεση |
| Λόγος απώλειας : | Αεροπορική επίθεση |
| Όνομα εχθρικού όπλου : | Γερμανική Πολεμική Αεροπορία (Luftwaffe) |
1. Lloyds Register of Shipping
2. [A] Μελισσηνός, Ιωάννης: Το Ναυτικό στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - Η συνολική προσφορά της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας (Ιστιοφόρου και Ατμοπλόου) 1940-1945, τόμος Α΄ και Β΄, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 1995
3. [B] Ντούνης, Χρήστος: Τα Ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες 1900-1950, Τόμος Α΄, Αθήνα, Finatec 2000
4. [C] Φωκάς, Σπυρίδων Γ.: Οι Έλληνες εις την Ποταμοπλοΐαν του Κάτω Δουνάβεως, Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη 1975. [D] KTB Seetransportchef Ägäis
5. [D] Direcţia Generală a Marinei Comerciale Serviviul Vaselor, Imprimeria Centrală Bucureşti
6. [E] tugboatlars.se
7. [F] Theodor Dorgeist Archiv
8. [G] KTB des Kommandanten der Seeverteidigung von Saloniki
2. [A] Μελισσηνός, Ιωάννης: Το Ναυτικό στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - Η συνολική προσφορά της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας (Ιστιοφόρου και Ατμοπλόου) 1940-1945, τόμος Α΄ και Β΄, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 1995
3. [B] Ντούνης, Χρήστος: Τα Ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες 1900-1950, Τόμος Α΄, Αθήνα, Finatec 2000
4. [C] Φωκάς, Σπυρίδων Γ.: Οι Έλληνες εις την Ποταμοπλοΐαν του Κάτω Δουνάβεως, Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη 1975. [D] KTB Seetransportchef Ägäis
5. [D] Direcţia Generală a Marinei Comerciale Serviviul Vaselor, Imprimeria Centrală Bucureşti
6. [E] tugboatlars.se
7. [F] Theodor Dorgeist Archiv
8. [G] KTB des Kommandanten der Seeverteidigung von Saloniki
| Καταχωρήθηκε την : | 18.04.2015 |
| Καταχωρήθηκε από : | Dimitris Galon |
| Τελευταία αλλαγή : | 04.12.2015 |
| Επεξεργάστηκε από : | Thorsten Reich |
